Doorgaan naar hoofdcontent

De Wand


Op de eerste avond van de grote stillegging moest ik ineens denken aan een boek, dat ik lange tijd mijn lievelingsboek heb genoemd, maar dat ik de laatste jaren totaal was vergeten. Ik heb het ook niet meer, daar kwam het misschien door. (Uitgeleend, geen idee meer aan wie, zoals dat boeken nogal eens vergaat.)


De Wand, heet het boek. Van Marlen Haushofer, een Oostenrijkse schrijfster. Ik vond het zo’n 25 jaar geleden in een antiquariaat; het was destijds al niet meer in de handel. Ik herkende de titel, omdat ik had onthouden wat mijn vriendin Geertje erover had verteld: zij was zo in de ban van het boek geweest, dat ze er op een nacht over droomde en vervolgens heel hard haar hoofd stootte aan een balk in de slaapkamer; iets dat nooit eerder was gebeurd in de twintig jaar dat ze er sliep.
Ook op mij maakte het boek veel indruk. Het is een verschrikkelijk eenzaam, beklemmend verhaal, maar op een gekke manier ook hoopvol. (Hoopvol-achtig.) Nou moet ik erbij zeggen dat ik destijds zelf ook heel eenzaam was, door een langdurige invaliderende ziekte; dat kan mijn perceptie hebben gekleurd.


Het gaat over een vrouw, die met een bevriend echtpaar mee gaat naar hun jachthuis in de bergen. Als ze er zijn aangekomen, besluit het echtpaar nog even met de auto naar het dorp te gaan voor wat boodschappen. De vrouw blijft achter, met de hond. Het echtpaar komt niet terug. Als de vrouw de volgende dag op onderzoek uitgaat, blijkt er iets totaal bizars te zijn gebeurd en moet ze accepteren dat ze alleen is. Helemaal alleen. Blijf je mens, als je de enige mens in je omgeving bent? En hoe dan? Wat maakt een mens een mens?


Ik besloot te gaan googlen en zag dat het opnieuw was uitgegeven, in 2012, maar inmiddels opnieuw niet meer verkrijgbaar. Maar…het bleek ook te zijn verfilmd, in 2003! Mijn lievelingsboek was verfilmd en ik had dat volledig gemist. (Maar ik was toen natuurlijk ook heel druk met baby’s enzo. En misschien is de film wel nooit in Nederland vertoond.)

Anyway, hij bleek te huur voor €2,99 bij Cinemien en ik ben onmiddellijk gaan kijken.
Het boek is waarschijnlijk beter – dat is het meestal – maar ik vond de film prachtig, hij gaf me het verhaal terug en bracht weer hetzelfde gevoel mee.

Maar het gekke is nu, dat ik steeds flashbacks naar de film blijf houden, wat een extra surreĆ«le dimensie geeft aan deze Corona-situatie, aan deze 'intelligente lockdown'-toestand, die toch al zo wonderlijk is. 

Wil je dit ook ervaren, of wil gewoon even een paar uur zwelgen in de eenzaamheid, zodat het daarna weer allemaal wat minder erg lijkt, hier is de link naar de film: https://cinemien.nl/film/die-wand/

Ik vond ook nog een fraaie recensie in een oude Volkskrant!