NOVY

Als ik niet in de jaren 1970/1980 op school had gezeten, maar nu, dan was ik ongetwijfeld gediagnosticeerd geweest met ADHD. Of met ADD in elk geval. En dan had ik wellicht aan de Ritalin of iets dergelijks gezeten en had ik vast niet zo’n boeiend geestesleven gehad. (Ahum.) Nee, onzin natuurlijk, maar ik heb inderdaad wel een beetje een lastig hoofd, dat moeite heeft met concentreren en makkelijk afgeleid raakt – en dan met name door interne processen. Ook schijn ik regelmatig op mensen over te komen als vluchtig en ongeïnteresseerd. En dat ís niet zo, ik ben wel degelijk ( juist! ) geïnteresseerd in mensen en hun verhalen, maar ik heb blijkbaar een nogal snelle processor: als iemand iets vertelt heb ik heel gauw het plaatje compleet; ik snap het, het is me duidelijk, dus hop , door naar het volgende. En dat resulteert er soms letterlijk in dat ik midden in een gesprek over iets anders begin. Sinds mensen me hierop hebben gewezen probeer ik er rekening mee te houden. Door...

Achteraf zou je kunnen zeggen dat de dag dat mijn fiets gestolen werd, acht jaar geleden, mijn geluksdag was. Uiteraard vond ik dat eerst niet. Integendeel: ik was woedend! En dat werd nog erger toen ik in een steegje verderop de kinderzitjes terugvond, netjes gedemonteerd en wel. Een fiets van een moeder jatten, tsk! Stelletje eikels. Ik ben hem nog gaan zoeken in de stad, tegen beter weten in. En toen ik me erbij had neergelegd dat ik hem niet meer zou terugvinden, bedacht ik een list. Omdenken heet dat tegenwoordig. De dief had me een prachtige kans gegeven: ik mocht nu op zoek naar een leukere fiets. (Wat niet zo moeilijk was, want ook al was het gestolen object dan zo'n fancy 'mamafiets', het was eigenlijk maar een lelijk ding.) Ik had nog geen idee hoe mijn  leukere fiets eruit zou moeten zien, maar de volgende dag vond ik hem. Tegen de gevel van de fietsenwinkel stond een groot, rood gevaarte met een stalen mand voorop met daarin een enorme plant. Als ...

Ik deed weer eens iets doms. Twee maanden geleden al, maar ik had nog geen zin om erover te vertellen, omdat ik hardnekkig in de ontkenning zat. Inmiddels is het zo goed als opgelost, dus nu dan toch maar. Geen leuker vermaak dan leedvermaak, tenslotte. Ik had een camper geleend, om mee naar een festival in een bos in Drenthe te rijden. De camper was niet voor mijzelf, maar voor hem en haar en hun kleine baby'tje. (Zelf sliep ik in een mini-tentje ernaast. En de laatste twee nachten in onze eigen Volvo , toen mijn gezin zich bij me had gevoegd. Wat eigenlijk ook een fantastische kampeerwagen is, zo'n Volvo. Waarin gewoon twee matjes in de volle lengte naast elkaar kunnen liggen, als je de achterbank plat legt. Maar dit terzijde.) Ik verbleef dus niet in de camper, maar mocht er wel in rijden ! En dat is leuk, joh! Zo'n rijdend huisje, met een keukentje en een bed, staat garant voor een instant vakantiegevoel. Er was me natuurlijk van alles uitgelegd. Over d...