Er is weer eens een tijdperk ten einde.
Televisiegewijs (of eigenlijk dvd-gewijs) stond bij ons het afgelopen half jaar in het teken van Merlin, de vijf seizoenen tellende televisieserie van de BBC over de jonge jaren van Merlijn en Koning Arthur.
Hoewel het officieel een jeugdserie (13 -15) is en niemand in ons gezin in die leeftijdscategorie valt, hebben we er enorm van genoten met z’n allen.
Want wát een leuke (spannende, mooie, grappige) serie!
KLIK!!!
Vandaag zagen we de aller-allerlaatste aflevering.
En nu zijn we collectief in een gat gevallen.
*Huil*
Ik moet het maar opbiechten, ik heb een guilty pleasure: ik ben gek op de Arthur-sage.
Camelot, de Pendragons, Morgana, Guinevere, de ridders van de Ronde Tafel; Parcival, Gawain, Lancelot, paarden, magie.... Pure romantiek…zucht.
Guilty.
Haha. Ik was pas in de bibliotheek en daar hoorde ik een moeder tegen haar peuter (met snottebel) zeggen: ‘Nee, Lancelot, dat mag niet, Lancelot. Die boekjes moet je terugzetten, Lancelot.’
Wie noemt zijn baby nou Lancelot?
(De ouders van Lance Armstrong waarschijnlijk, bedenk ik me nu.)
Maar haha. Daar moest ik dus om lachen.
(Zegt de moeder die haar zoon de naam Merlijn gaf.)