NOVY

Ik ben een beetje in de war de laatste tijd. Het is dat verdomde Facebook. Ik zie en lees te veel. Misschien heb ik gewoon heel leuke en interessante Facebookvrienden, maar er komen bij mij de hele dag de meest fantastische filmpjes, adembenemende foto’s, bijzonder grappige grapjes en huiveringwekkende nieuwsberichten voorbij. Ik kan de hele dag wel blijven liken en delen.  Maar ik ben in de war. Want ik lees en zie te veel. Vooral veel doemdenkerige artikelen en bangmakende documentaires de laatste tijd. Ik weet niet zo goed of er inderdaad nu opeens echt een heleboel rottigheid boven tafel komt, of dat ik gewoon in een doemdenkerige fase zit en daardoor onbewust juist dat soort berichten opzoek. (Zo weet ik ook nooit of ik nou een optimistische pessimist ben of een pessimistische optimist, maar dit terzijde.) Zo was er bijvoorbeeld dit . Dankzij Tinkebell hebben we ineens een fosfaatprobleem. (Het is een beetje gek, want ik was juist bezig een blog te schrijven over ...

Enige tijd geleden heb ik verteld dat Bo figureert in een kunstwerk dat werd geselecteerd voor de zomer-expo in het Haags Gemeentemuseum. Het werk hangt er inmiddels bijna drie maanden (de expositie is bijna afgelopen – u heeft nog twee weken) en wij waren er nog steeds niet geweest! Niet uit desinteresse, uiteraard, maar gewoon omdat Den Haag niet zo naast de deur ligt en onze agenda de vervelende neiging heeft stiekem dicht te slibben zonder dat we er erg in hebben. Bij gerichte inventarisatie bleek de enige dag die nog in aanmerking kwam, de verjaardag van Henk . Hetgeen ineens, na een aanvankelijke lichte aarzeling, ongekende mogelijkheden bood! (Ik ben een fervent aanhanger van de logica: als je er niet bent, hoef je ook geen feestje te geven.) We gingen met de trein. Dat doen we eigenlijk altijd, als we door Nederland reizen. Omdat we met korting kunnen, is de trein over het algemeen een stuk goedkoper dan ons benzine-slurpende  sletje . Daarnaast – het is een raar ge...