Wat kan ik zeggen. Vlieland is en blijft magisch.
En kamperen is leuk.
Het is verbazingwekkend hoezeer iemand die in het dagelijks leven helemaal niet van gedoe houdt en veel liever lui is dan moe, kan opknappen van kamperen, juist vanwege het gedoe ervan.
Want gedoe, dat is het.
Moet u zich voorstellen: op de fiets naar de wc!
Zelfs midden in de nacht.
Dat was kamperen voor mij dit jaar: midden in de nacht je warme slaapzak verlaten omdat het moet, door het pikdonker in pyjama over de camping fietsen met een wc rol in je hand en dan nog gelukkig zijn ook.
Omdat er zoveel sterren zijn en je de zee hoort ruisen.
We hebben trouwens tijdens deze vakantie weer eens geconstateerd dat onze kinderen best wel gestoord zijn. Met name Merlijn. Hij staat, moet u weten, bij ons bekend om zijn creaties van de meest bizarre superhelden. Na Kalkoenman, Zwartman, Bandanaman en Macaroniman was daar deze vakantie: Worm-man.
Rolde hij de godganse dag in zijn mummieslaapzak tot bovenaan dichtgeritst over de camping.
Tsja. Je doet er niets aan.
Loïs besloot deze vakantie ineens alles te gaan zingen. (“We gaan even tandenpoehoetsen!,” “Waar oh waar is mijn bikinibroekje”) Compleet met geëmotioneerde uithalen en uit volle borst.
We hebben haar naam veranderd in Loïs-de-musical.
En ach, die Bo. Zo prachtig balancerend op de grens van geen kind meer zijn, het ene moment aan het spelen op het strand en dan ineens met mascara en een naveltruitje naar de disco.
(En tussendoor natuurlijk vooral veel op haar kop staan.)
Foto's. (Geen van Worm-man helaas.)
En kamperen is leuk.
Het is verbazingwekkend hoezeer iemand die in het dagelijks leven helemaal niet van gedoe houdt en veel liever lui is dan moe, kan opknappen van kamperen, juist vanwege het gedoe ervan.
Want gedoe, dat is het.
Moet u zich voorstellen: op de fiets naar de wc!
Zelfs midden in de nacht.
Dat was kamperen voor mij dit jaar: midden in de nacht je warme slaapzak verlaten omdat het moet, door het pikdonker in pyjama over de camping fietsen met een wc rol in je hand en dan nog gelukkig zijn ook.
Omdat er zoveel sterren zijn en je de zee hoort ruisen.
We hebben trouwens tijdens deze vakantie weer eens geconstateerd dat onze kinderen best wel gestoord zijn. Met name Merlijn. Hij staat, moet u weten, bij ons bekend om zijn creaties van de meest bizarre superhelden. Na Kalkoenman, Zwartman, Bandanaman en Macaroniman was daar deze vakantie: Worm-man.
Rolde hij de godganse dag in zijn mummieslaapzak tot bovenaan dichtgeritst over de camping.
Tsja. Je doet er niets aan.
Loïs besloot deze vakantie ineens alles te gaan zingen. (“We gaan even tandenpoehoetsen!,” “Waar oh waar is mijn bikinibroekje”) Compleet met geëmotioneerde uithalen en uit volle borst.
We hebben haar naam veranderd in Loïs-de-musical.
En ach, die Bo. Zo prachtig balancerend op de grens van geen kind meer zijn, het ene moment aan het spelen op het strand en dan ineens met mascara en een naveltruitje naar de disco.
(En tussendoor natuurlijk vooral veel op haar kop staan.)
Foto's. (Geen van Worm-man helaas.)
