NOVY

De echt oplettende lezer zou aan mijn blogfrequentie mijn menstruatiecyclus kunnen aflezen. Schrijf ik: - regelmatig wat gezellige logjes: opbouw oestrogeen - veel (3, 4 logjes per week): ovulatie en toename progesteron - woestige, wrange of dramatische logjes: PMS - een week lang niets: ongesteld. Goed. Inmiddels borrelt het weer. Ik wil over vanalles tegelijk schrijven. Over Obama, die goddank won van die enge Romney (hoewel ik eigenlijk niet weet wat ik daar verder over zou kunnen schrijven want ik heb natuurlijk helemaal geen verstand van politiek) en over Tim Ribberink – u weet wel, de jongen van die rouwadvertentie . Ik vind daar een heleboel van namelijk. Maar omdat zowel pesten als zelfmoord nogal sterke gevoelens bij me boven brengt en ik niet weet hoe ik erover moet schrijven zonder superpersoonlijk te worden – en das persoonlijker dan wat ik met dit weblog voor ogen heb – zou ik alleen maar wat wouwelen over de verschrikkelijke opmaak van de advertentie ( die foto! D...

Het is niet zo dat ik me de illusie maak dat u mijn tips opvolgt. Zo ging u vast niet op mijn aanraden naar de film Melancholia toen die draaide en  ik denk ook niet dat iemand op mijn aanraden De Geschiedenis van de Liefde van Nicole Krauss is gaan lezen.  Wat echt heel jammer is, maar dat terzijde. Ik doe het zelf ook zelden. Tips opvolgen. Of het moet al heel makkelijk zijn, dat ik gewoon ergens op kan klikken ofzo. Anders gaat het gewoon het ene oor in en het andere weer uit. Maar deze tip kan ik u gewoonweg niet onthouden. Ik heb een nieuwe verslaving. Ze heet  Nurse Jackie . Zo. briljant. Echt, als u enigszins van Grey's Anatomy en/of House houdt - of beter nog als u Grey's Anatomy en/of House leuk vindt, maar toch nog wat mist - wat meer 'diepgang' en zwartere humor - dan MOET u Nurse Jackie zien, op DVD. Moet, ja. Echt. Echtechtecht.

Was ik dat, die maar steeds zo hard riep dat freelance tekstschrijven en het moederschap zo’n ideale combinatie vormen? Nee écht hoor: í-de-aal! Je kunt gewoon helemaal je eigen tijd indelen en terwijl je aan het werk bent kun je ook nog lekker wat in het huishouden doen. En je bent er altijd voor je kinderen! Als ze naar school zijn kun je naar afspraken toe, interviews houden en de administratie doen en het schrijven, dat kan dan ’s avonds, als het lekker rustig is. En ’s nachts. Want teksten moeten nou eenmaal af. Maar ’s morgens gaat gelukkig pas om 7 uur de wekker dus dat geeft helemaal niks. En zei ik al dat je zo lekker je eigen tijd kunt indelen? Ammehoela. Zal ik het eens recht voor zijn raap zeggen? Het is echt niet te doen. En het heeft vast te maken met de manier waarop ik de dingen organiseer, maar het hangt ook samen met het vakgebied waarin ik me begeef; dat tekstschrijven is een nogal onvoorspelbare tak van sport. Soms is het heel stil en maak ik me zorgen en nee...

"Mensen zijn net koeien. Met hun koppen naar de grond gebogen en de blik omlaag grazen ze zich vol en bespringen ze elkaar. In hun begeerte naar steeds meer, trappend en stotend met hun horens en hoeven van staal, doden ze elkaar, uit onvrede omdat ze met onechte dingen het vergankelijkste deel van zichzelf vullen, waar niets beklijft" (Plato) Doordat ik momenteel danig in beslag wordt genomen door een probleem in de familiaire sfeer (geen zorgen; met ons eigen gezin is - op een paar mega-muggenbulten na - alles dik in orde) heeft het verdorie alweer een week geduurd sinds ik iets van me liet horen. En ik maak van álles mee hoor, nee heus, het ontbreekt me alleen aan de tijd en de juiste toon om erover te verhalen. Maar nu dan toch een poging. Misschien moet ik allereerst even van de gelegenheid gebruik maken om mijn vrienden en AJ in het bijzonder, te bedanken voor het mij voortdurend - omdat ze het beste met me voorhebben - meeslepen naar voorstellingen/concerten/films di...

Er was eens een moeder in Zweden, Marlene Sandberg , die vond dat de wereld een betere luier verdiende. Na jaren van ontwikkelen en netwerken kon ze haar eigen, unieke product presenteren: Nature Babycare . Luiers die gemaakt zijn op basis van natuurlijke producten (tarwe, hout en maïs) en hierdoor grotendeels biologisch afbreekbaar. Ze houden baby’s net zo droog als andere luiers en zitten net zo prettig, maar zijn veel milieuvriendelijker. Ik gebruik ze sinds Loïs is geboren en vind ze geweldig. En niet alleen voor de billetjes en het milieu, maar ook voor mijn schuldgevoel over het gebruik van wegwerpluiers; het is niet zo dat ik nu helemaal niets meer voel als ik een verhaal als het hare lees, maar toch aanmerkelijk minder dan toen ik, voor Bo en Merlijn, nog gewoon Pampers kocht. Of Bumblies. Of Kruidvat-eigen-merk. Ik ben zelfs zo enthousiast dat ik ambassadeur ben geworden van Naty . Dat betekent dat ik in ruil voor een gratis pak luiers mensen vertel over de voordelen van de...

Het klinkt als een dieetproduct van Sonja Bakker, maar nee, het is RTL's antwoord op de Nationale IQ-test. ‘Lekker Slim is een quizprogramma over het inschatten van vrouwen door mannen. Bekijk een preview van Lekker Slim. Kwaliteit en geluid: niet top! Maar je hebt wel als allereerste in Nederland de primeur, RTL 5 is zelfs nog bezig met het monteren van het materiaal!' Kijk, huiver en beleef een heel nieuwe dimensie van het begrip kromme tenen: OMG! Is dit echt echt? Springt Ralph Inbar Frans Bauer dadelijk tevoorschijn, als ik dit filmpje heb geplaatst? Heeft Bridget Maasland met het kind ook haar laatste restje dignity uitgepoept? Wat - om in de stijl van de quiz te blijven - denkt u? Weten de vrouwen in Nederland dit programma te waarderen?

Zij houdt niet zo van de Ikea, maar ik wel. Elke dinsdagmiddag ben ik er te vinden, zo tussen vier en vijf. Nadat ik mijn dochter naar het kindercircus heb gebracht en voor ik haar weer ophaal. Bo is lid van het kindercircus . Oftewel: ze zit op circus . (Want zo zeg je dat. Je zit op voetbal, op ballet , of op circus . Ons buurmeisje zit op viool .) Misschien moet ik er maar eens een apart stukje aan wijden, aan dat kindercircus. Want o, o, wat is dat leuk. Dan kom ik aan het eind van de les binnen, en dan zie ik mijn kind op een bal lopen. Of (bijna) op een eenwieler fietsen. Of op haar kop aan de trapeze hangen. Of een flikflak doen. Een flikflak! Ik bedoel maar. Maar goed, waar was ik. Oja, bij de Ikea. Want die zit op steenworp afstand van het circus. En ons huis is veel verder weg. Het loont de moeite niet om tussendoor naar huis te gaan. Want zo gauw ik daar dan ben is het alweer tijd om te vertrekken. Dus wat doe ik dan? Inderdaad, ik duik de Ikea in. Alléén, welteverstaan. Wa...

Ik stond naar het schap met de jam te staren. Want die was op, de jam. Net als de pindakaas. En toen zag ik ze ineens staan, vanuit mijn ooghoek, en het water liep me in de mond. Gek is dat hè. Honderden keren loop je datzelfde gangpad op en neer zonder dat je iets opvalt en ineens is het daar en kun je er niet omheen. Sandwichspread . Ik zag de potjes met sandwichspread. En voor ik het wist lag er eentje in mijn kar. De gewone, naturel . Omdat ik me vaag kon herinneren dat die de lekkerste was. Eenmaal thuis kon ik niet langer wachten. Ik ruimde niet eens eerst de boodschappen op, het moest nu! Meteen! Verse boterham uit de zak, mes pakken om mee te smeren, en KLAK , potje open. Ooooja! Zó ruikt sandwichspread! Hoppa, in één klap terug in de jaren 80. Want de laatste keer dat ik sandwichspread at was ik, denk ik, 13. Toen ik zelf ook nog lekker fris was, zeg maar. En lekker anders. (O nee, dat niet. Hoei nee: vooral niet opvallen.) Met de geur kwam trouwens nog iets anders terug ook. ...

(Ja, zo krijg ik dit blog wel vol. Met gisteren alleen een fotootje. En vandaag weer een filmpje.) Vanavond ga ik naar een optreden van Vrouw Holland. En dat is erg leuk, als je houdt van cabaret, mooie theaterliedjes en typische vrouwenhumor humor over dingen met een b (billen, borsten, bouwvakkers, bevallen). Ze toeren nog tot eind mei door Nederland. Dus ik dacht: ik maak even reclame. Eén van de vrouwen, die ken ik. Actually . (Voor mijn enkele trouwe lezer: het is de moeder van vriendje T. )