NOVY

Mijn sterrenbeeld is tweelingen; om beslissingen te maken moet ik mijzelf regelmatig voor het blok zetten. Zo beloofde ik mijn zusje in een email op haar negenendertigste verjaardag, dat ik voor ze veertig zou worden bij haar op bezoek zou zijn geweest. En beloftes, daar hou ik me bij voorkeur aan. En daarbij, ik wil het zelf ook heel graag! Al jaren! Maar niet alleen. Ik schreef hier al meermalen over. In 2009 , in 2011 en in januari van dit jaar. Maar aangezien 'alleen gaan' eigenlijk de enige logische oplossing is en ik heel pragmatisch ben ingesteld, begon ik het zo eens wat serieus te overwegen en werd het in mijn hoofd een steeds beter plan! (Niet in het minst mogelijk gemaakt door vrienden die met hun hele gezin in ons huis komen wonen en voor onze kinderen zullen zorgen tijdens de werktijden van Henk. Zul je maar hebben, zulke vrienden.) Dus. Vandaag. Kocht ik mijn ticket. Waaah!  (Ik reis pas in april, hoor. Wacht nog maar even met me...

Even hoor. Ik las net nog een keer mijn eigen logje, van gisteren. En ineens viel het me op. Ik schreef wel drie keer ‘haha’. Blijkbaar vind ik dat nodig. Het is nog erger; het liefst zou ik zelfs smileys gebruiken. Gelukkig weet ik niet hoe dat moet in Blogger want anders zou dit weblog eruitzien als de gemiddelde hyveskrabbel van mijn dochter. Het moest maar eens afgelopen zijn. Met dat haha. Want het is waarlijk toch een zwaktebod, zo’n regieaanwijzing. Zo zat ik wat voor me uit te peinzen, daarbij de volgende literaire hiërarchie hanterend: Boodschappenbriefje – sms – blog – column – literatuur Ja, nee, nou niet meteen allemaal door elkaar gaan roepen, het is geen indeling naar kwaliteit (misschien schrijft u wel zeer hoogstaand literaire smsjes) maar een indeling naar ‘noodzaak van esthetiek.’ Of, omgekeerd, een indeling naar ‘geaccepteerdheid van haha.’ Volgt u me nog? Ik leg het uit. Kijk, het staat misschien een beetje raar, ‘haha’ op een boodschappenbriefje,...

Kijk. Dit ben ik. Met mijn nieuwe reis/ sport /weekendtas. En ziet u die vastberaden blik in mijn ogen? Dat is de blik van een woman on a mission. Want ik heb namelijk een plan. Een verbluffend goed plan, mag ik wel zeggen. Ik ga naar Hawaii. Met Bo. Naar mijn halfzusje. Oftewel: daar zijn we voor aan het sparen geslagen. Ik heb het al wel eens eerder genoemd hier, dat we met het idee speelden om erheen te gaan, met het hele gezin, maar dat het daar een beetje bij bleef. Want naar Hawaii, das dus heul duur. Alleen de vlucht al, kost ons 10.000 euro. En dan hebben we nog geen onderdak. En je gaat dan natuurlijk ook niet voor een weekje, maar dan meteen wat langer. En je wilt misschien ook nog wel eens ergens een eh..tosti met ananas eten ofzo. Dus het werd een beetje een lachertje. Kent u die mop van die mensen naar Hawaii gingen? Haha, die gingen niet. En ik merkte dat ik dat ik me er eigenlijk al een beetje bij neer had gelegd. Dat ik het als een abstract gegeven begon te zien. Ik he...