Twee levensmotto’s slepen me er momenteel doorheen. Het zijn: ' Count your blessings' en ' Nicht ärgern, nur wundern' . Het eerste motto gaat me bijzonder goed af. Echt, ik count me een ongeluk. Ik heb dan ook behoorlijk veel blessings : ik woon met mijn 3 (+1) leuke kinderen in een gezellig, warm huis met een pelletkachel, we hebben twee schatten van katten, we zijn gezond, we lachen veel, we eten lekker, ik heb interessant werk (wat ik toch altijd al thuis deed) en mijn moeder is weliswaar oud maar woont niet in een verzorgingstehuis, wat haar kansen om corona te krijgen aanzienlijk verkleint en waardoor ik bovendien aan niemand toestemming hoef te vragen of ik bij haar op bezoek mag. Ik realiseer me dagelijks dat ik me, tot nu toe althans, op een hoog en droog plekje bevind tijdens deze hele coronadinges. Het tweede motto gaat ook best lekker. Ik maak me nauwelijks meer druk. Ik lees of hoor iets raars of stoms, ik verbaas me.... en laat het los. Makkelijk zat