Ik liep laatst op de Grote Markt met mijn 11-jarige dochter.
‘Hoe laat is het?’ vroeg ze en ik antwoordde: ‘Kijk, daar staat de Martinitoren.’
Ze staarde even in verwarring naar boven en siste toen verontwaardigd: ‘Mam, je weet toch.’
Oja. ‘Kan je nou nog steeds niet klokkijken?’ vroeg ik op een beetje verwijtende toon, terwijl ik me afvroeg of ík misschien niet juist degene was die hier een opvoedpuntje had laten liggen.
Want eigenlijk wist ik een tijd geleden al dat ze er moeite mee had, maar had daar nooit meer zo aan gedacht.
Een gezinslid dat niet kan klokkijken? Er gaan maanden voorbij zonder dat je er iets van merkt, met overal digitale klokken in huis, op de iPad, de wekkerradio, de magnetron en de oven.
Niet kunnen klokkijken is heel makkelijk te verbergen.
En je kunt er prima mee leven.
Vraag maar aan Bo.
Lees verder op Thuis in onderwijs.
‘Hoe laat is het?’ vroeg ze en ik antwoordde: ‘Kijk, daar staat de Martinitoren.’
Ze staarde even in verwarring naar boven en siste toen verontwaardigd: ‘Mam, je weet toch.’
Oja. ‘Kan je nou nog steeds niet klokkijken?’ vroeg ik op een beetje verwijtende toon, terwijl ik me afvroeg of ík misschien niet juist degene was die hier een opvoedpuntje had laten liggen.
Want eigenlijk wist ik een tijd geleden al dat ze er moeite mee had, maar had daar nooit meer zo aan gedacht.
Een gezinslid dat niet kan klokkijken? Er gaan maanden voorbij zonder dat je er iets van merkt, met overal digitale klokken in huis, op de iPad, de wekkerradio, de magnetron en de oven.
Niet kunnen klokkijken is heel makkelijk te verbergen.
En je kunt er prima mee leven.
Vraag maar aan Bo.
Lees verder op Thuis in onderwijs.