Doorgaan naar hoofdcontent

Column

Er is weer wat nieuws.
Vorig jaar is de school van mijn kinderen overgegaan op het continurooster. Daarbij zijn de schooldagen niet verdeeld in een ochtend- en een middagprogramma, maar gaan ze in één ruk door, onderbroken door een tweetal korte pauzes.
Een uitkomst voor warhoofdige moeders zoals ik. Nooit meer hoef ik te bedenken welke dag het vandaag is en hoe laat ze dan ook alweer uit school komen. Héérlijk. Naast alle sport- en speelafspraken en alle andere dingen die ik moet onthouden zijn de schooltijden tegenwoordig een constante factor in het leven: gewoon elke dag van 8:30 tot 14:00.
Ook op woensdag, dus.
En geen overblijf meer! Dat scheelt ons een hoop geld en de kinderen ergernis, want dat overblijven vonden ze maar niks, geloof ik. Nu eten ze om twaalf uur gewoon een broodje in het bijzijn van de eigen leerkracht, net zo makkelijk en veel minder onrustig. Ik vind het een uitkomst.
Maar daar gaat dit nu niet over.

Lees verder op Thuis in Onderwijs.