Doorgaan naar hoofdcontent

Het onverbiddelijke einde van haha

Even hoor.
Ik las net nog een keer mijn eigen logje, van gisteren.
En ineens viel het me op. Ik schreef wel drie keer ‘haha’.
Blijkbaar vind ik dat nodig.
Het is nog erger; het liefst zou ik zelfs smileys gebruiken. Gelukkig weet ik niet hoe dat moet in Blogger want anders zou dit weblog eruitzien als de gemiddelde hyveskrabbel van mijn dochter.

Het moest maar eens afgelopen zijn. Met dat haha. Want het is waarlijk toch een zwaktebod, zo’n regieaanwijzing.
Zo zat ik wat voor me uit te peinzen, daarbij de volgende literaire hiërarchie hanterend:
Boodschappenbriefje – sms – blog – column – literatuur

Ja, nee, nou niet meteen allemaal door elkaar gaan roepen, het is geen indeling naar kwaliteit (misschien schrijft u wel zeer hoogstaand literaire smsjes) maar een indeling naar ‘noodzaak van esthetiek.’ Of, omgekeerd, een indeling naar ‘geaccepteerdheid van haha.’
Volgt u me nog?
Ik leg het uit.
Kijk, het staat misschien een beetje raar, ‘haha’ op een boodschappenbriefje, maar het mág wel.
Je mag best op je boodschappenbriefje schrijven:
Mandarijnen
Paprikachips
Spaghetti
Gehakt 500 gr.
Bloemkool, haha.
Wat je daar dan ook mee bedoelt.

Ook in een sms misstaat haha (of een smiley) niet.
Denk je nog even aan de boodschappen? En vergeet de bloemkool niet haha/smiley.
Echt, dat kan prima. Wordt ook veel gedaan volgens mij.
Maar haha in een blog? Dubieus.
In een column kan het niet, vind ik. Geen haha in een column. Of alleen in uitzonderlijke gevallen.
En in literatuur, duh: túúrlijk niet.
Dus ja.

Vandaag, met u als getuige, doe ik - om het een beetje classy te houden hier op dit blog - officieel afstand van haha.

Misschien dat er af en toe nog een gheghe doorheenglipt.
Of een ‘grinnik’.
Hihi.