Doorgaan naar hoofdcontent

Nog even

'Ik hang jankend aan de broekspijpen van de zomer.'

Ja, ik gooi hem er maar weer eens even in, deze fantastische beeldspraak van Susy.
Want ik voel het einde alweer naderen en ik wil alleen maar roepen: 'Nee, ga niet weg! Laat me hier niet alleen!'
Maar ja.
Het is niet anders hè.
En dat is ook juist het leuke aan Nederland; het wisselen der seizoenen!
Ja!  Het wisselen der seizoenen!
Nee gèt zeg, het zal altijd zomer zijn. Bah, dan moest je het hele jaar door op slippers lopen en je benen scheren en witte wijn drinken.
Maar toch.
Het  afscheid nemen valt me zwaar. Natuurlijk, morgen wordt het ook nog warm, en misschien zullen er nog wel meer mooie dagen volgen, maar het voelde vandaag toch alsof het de laatste echte zomerdag was.

Voor dingen als afscheid zoeken we altijd graag de rand van de wereld op. Dus we reden zo wat naar het noorden en streken neer bij het Lauwersmeer.
Waar we zwommen. En aten. En waar ik heel veel mooie gesprekken had met mijn oudste dochter. Over groep 7. En over verkering. En over klasse-avond en over kamp.
En dat was leuk.



En nu, op naar de maandag. Die zal beginnen met een telefoontje naar de dokter. Want de tovenaar hoest ineens heel erg en heeft koorts. En misschien heeft ie wel longontsteking.
Het kan, hè.