Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn innerlijke Japanner

Het is vakantie en we hadden nog vrijkaartjes voor het museum, dus gingen we naar het museum.
Naar het Groninger Museum, met de expositie van Ruud van Empel. Die van die griezelige photoshopdingen maakt met niet-bestaande mensen.
Het leuke van zo’n museumbezoek is dat ik áltijd van te voren denk: als de kinderen het maar niet te saai vinden en zich gaan vervelen, maar dat dan áltijd blijkt dat ik degene ben die het het saaist vindt. Of saai is eigenlijk het goede woord niet, maar ik ben er gewoon niet zo goed in om lang stil te staan bij dingen (de aandachtsspanne van een doperwt), dus ook niet bij kunstwerken; ik moet altijd opletten dat ik niet ineens alvast drie zalen verder ben dan de rest van mijn gezelschap.
De GM-collector die we kregen uitgereikt bij de entree, maakte het er wat dat betreft niet beter op. (De collector, een unitje aan een sleutelhanger, hou je bij een kastje naast een schilderij – of een foto in dit geval – en dan gaat er een groen lampje branden en kun je later bij het verlaten van het museum op een computerscherm je verzameling naar je eigen emailadres versturen. Ik leg het een beetje suf uit, maar dat komt omdat ik er eigenlijk de ballen van snap. De techniek hè, het is me wat.)
Het ding wakkerde namelijk ook nog eens mijn innerlijke Japanner aan! (Bus uitspringen, 357 foto's maken van het Colosseum, 's avonds op hotelkamer kijken waar je bent geweest.)
Maar goed, thuis vond ik dus allemaal leuke plaatjes in mijn inbox. Zoals deze:



En zelf maakten we ook nog plaatjes: