Doorgaan naar hoofdcontent

Als een aardbij

Even aan mijn lezers met kinderen: Gaat dat bij u ook zo? Dat uw kinderen op de laatste schooldag een grote plastic tas mee moeten nemen? Die dan terugkomt met de inhoud van hun vakje en alles wat ze dat jaar verder hebben verzameld aan werkboekjes en schriften?
Poehee.
Moedig als ik ben besloot ik vanavond het vakantieklusje maar meteen te klaren en zocht alles uit, samen met alle andere dingen - uitnodigingen, verjaardagskaartjes, brieven over schoolreisjes - die ik gedurende het jaar had verzameld in een diepe la in mijn bureau. Want ik ga echt niet alles bewaren, maar er zitten natuurlijk juweeltjes tussen die ik niet bij het oud papier wil doen belanden.
In een schriftje vond ik bijvoorbeeld dit gedichtje van Bo:

Rood, rood, rood
als een kers of een tomaat
als een aardbij
of een bloedneus
als een stoplicht bij de weg

Rood, rood, rood
als de jam die ik wil smeren
lekker op dit stukje brood.


Mooi hè?
Dat metrum!

(In haar rapport stond dat ze zo van verhalen schrijven houdt. Haar juf zei: 'Laatst las ik een verhaal voor, in de klas. Iedereen vond het prachtig. Daarna zei ik dat het een verhaal van Bo was en ze geloofden het bijna niet.'
Ze deelt mijn liefde voor taal. En dat maakt me zo blij!)


Edit 24-7:
Ik vertelde Bo dat ik haar gedichtje op mijn blog had gezet en kreeg toen een beetje op mijn donder, want haar gedicht over groen, dat was nog veel mooier!
Dus. Komt ie:

Groen, groen, groen,
Als een snijboon of een erwt
Als een emmer
vol spinazie
of een zieke krokodil

Groen, groen groen
als de ogen van mijn vader
als ik net iets stouts wil doen.