Doorgaan naar hoofdcontent

Vaderdag

Om half zes ging ik slapen en om half negen werd ik alweer wakker - doodmoe, maar zonder kater gek genoeg (later bedacht ik dat ik natuurlijk gewoon nog dronken was, haha) - van een Henk die onrustig deed. Door, wat bleek, pijn in zijn rug. Heel erg. Hij kon he-le-maal niks meer. Liggen, lopen, staan noch zitten. En dan blijft er weinig over kan ik zeggen. Dus we begonnen de dag met het bellen van de huisartsenpost die een stapel pijnstillers en spierverslappers voorschreef. Die niet echt hielpen, helaas.
Zielig, joh! Nee, echt.
Maar u begrijpt, dat het na vannacht nógal een teringbende was in huis met alleen al een kleine honderd glazen die door het huis zwierven, met restjes wijn en drijvende peuken en verder allemaal vieze schaaltes en bierflesjes en asbakken en nouja, zoals u zich kunt voorstellen en dan nog een beetje erger. Bovendien stond er buiten nog een enorme partytent te klapperen in de regen.
En wie was dus de persoon die al deze dingen het bonzend hoofd ging bieden? Moi.
Met gelukkig wat hulp van logee R. en de superburen van wie we de tent hadden mogen lenen en die ons ook nog hielpen met het opbouwen én afbreken.
Maar tsjonge, dit allemaal even terzijde, was het leuk? Jah!! Het was héél leuk. Met héél véél leuke, lieve mensen en cadeaus en verrassingen.
Ik was echt. Heel. Erg. Jarig.
En het weer viel hartstikke mee.
En er waren hoogtepunten.
Hier eentje van vroeg op de avond:
(Naast Bo staat vriendinnetje Vera. Haar steun en toeverlaat in deze. En ook een beetje mijn dochter :))


En, vooruit, hier eentje van vroeg in de ochtend: een werkelijk briljant optreden van AJ (alias de moeder van Vera). Helaas slechts een kort stukje, maar wél met een bijzondere cameravoering. *kuch*



Oja. En kijk: zij waren er ook! Klik


En nu ga ik naar bed.