Doorgaan naar hoofdcontent

De radslagblessure

Bo maakt ongeveer 150 radslagen per dag. Dat zijn er zo’n 1000 per week, 4000 per maand.
Een beetje manisch is dat wel, ja.
Een radslagneurose zou je het kunnen noemen.
Me dunkt ook, dat je dat niet ongestraft kan doen.

‘Ik heb zo’n pijn aan mijn voet,’ klaagde Bo maandag ineens, tijdens de eerste etappe van de avond4daagse. Nadere inspectie leverde een merkwaardige rode zwelling op, bovenop haar voet. Als je er alleen maar naar wees, kermde ze het uit.

Dinsdag besloten we dat ze maar beter een avondje niet kon meewandelen (je mag één avond missen voor een medaille), gisteravond ging ze wel weer mee, maar volbracht de 5 kilometer grotendeels in de kinderwagen van Loïs.
Vandaag leek het me een goed idee om maar eens naar de huisarts te gaan.


‘Tsja, dat is flink geïrriteerd,’ concludeerde de dokter. ‘Het ziet er uit als een beginnende botvliesontsteking. Heb je zelf een idee waar het van komt? Doe je misschien iets speciaals met je...linkervoet?’
‘Neu,’ zei Bo.
Ik kuchte nadrukkelijk.
‘Nou ja,’ zei Bo.
‘Wat?’ vroeg de dokter.
‘Ik doe wel eens radslag,’ zei Bo.
'Wel eens,' zei ik.
‘Nou ja, best vaak,’ zei Bo.
‘En land je daarbij op je linkervoet?’ vroeg de dokter.
‘Uh-uh.’

Dus nu heeft ze voor minstens twee maanden een radslagverbod.
Dat wordt afkicken. Cold turkey.
Ook mag ze niet rennen, springen, of andere dingen doen waarbij ze haar voet zwaar belast; gelukkig is de sportdag van morgen afgelast in verband met de slechte weersvoorspellingen.
Verder hoop ik maar dat ze het redt.
Zonder radslag.