Doorgaan naar hoofdcontent

Novy, P.I.


Kijk. Dit ben ik.
Met mijn nieuwe reis/sport/weekendtas.
En ziet u die vastberaden blik in mijn ogen?
Dat is de blik van een woman on a mission.

Want ik heb namelijk een plan.
Een verbluffend goed plan, mag ik wel zeggen.
Ik ga naar Hawaii. Met Bo. Naar mijn halfzusje.
Oftewel: daar zijn we voor aan het sparen geslagen.

Ik heb het al wel eens eerder genoemd hier, dat we met het idee speelden om erheen te gaan, met het hele gezin, maar dat het daar een beetje bij bleef.
Want naar Hawaii, das dus heul duur.
Alleen de vlucht al, kost ons 10.000 euro.
En dan hebben we nog geen onderdak.
En je gaat dan natuurlijk ook niet voor een weekje, maar dan meteen wat langer. En je wilt misschien ook nog wel eens ergens een eh..tosti met ananas eten ofzo.
Dus het werd een beetje een lachertje.
Kent u die mop van die mensen naar Hawaii gingen?
Haha, die gingen niet.

En ik merkte dat ik dat ik me er eigenlijk al een beetje bij neer had gelegd.
Dat ik het als een abstract gegeven begon te zien. Ik heb een zusje op Hawaii. Ik heb een tante in Marokko. In plaats van een echt zusje van vlees en bloed. Met een echte man bovendien en een echt kind: een níchtje van vlees en bloed, dat ik nodig eens moet knuffelen.

Dus.
Actie.
Hop, dr heen.
Ik heb haast, tenslotte.
(Bovendien: wat een kans! Hawaii spreekt al sinds Magnum enorm tot mijn verbeelding. Die eilandengroep met dat fantastische klimaat midden in die grote, Grote Oceaan.)

Het besluit om met z’n tweeën gaan maakt de kosten een stuk meer te overzien. Niet alleen wat de reis betreft, maar ook omdat we dan met een beetje fantasie bij mijn zusje kunnen logeren, iets dat met z’n vijven onmogelijk zou zijn: ze woont met man en kind in een schoolbus. Onder een mangoboom.