Doorgaan naar hoofdcontent

Doorgeslagen

(Het was dus een ballon. Per ongeluk losgelaten door een kindje, is wat ik me zo voorstel. Wat een drama moet dat zijn geweest. Zo'n aap langzaam om hoog te zien vliegen, tot aan het glazen plafond, waar niemand er meer bij kon.)
Nja.
Ik heb het gevoel dat ik u een beetje heb weggejaagd, met mijn twee laatste berichten.
Ik probeer het gewoon weer eens met iets anders.
Weet u nog dat ik een paar dagen geleden schreef dat ik iets heel raars aan het doen was?
Ik ben vollédig doorgeslagen. Met een surprise, om het cadeautje heen dat de kindjes van Sinterklaas krijgen op de peuterspeelzaal, volgende week vrijdag. We moesten eigenlijk komen knutselen op een avond, gezellig met alle ouders, maar ik kon niet. En als je niet kon, dan mocht je ook thuis iets knutselen.
Right.
Ik hou zo van knutselen, zoals u weet.
Dus ik liep vorige week maar eens de berging in en keek wat om me heen. Op zoek naar .... ja, weet ik veel, een schoenendoos, karton, inspiratie, iets.
En toen viel mijn oog op een wijnkistje.
Dat overkomt je.
En dan ga je los.

Ik verfde het kistje rood, schilderde met de allergrootste inspanning en het puntje van mijn tong uit mijn mond een DORA (daar is het rare kind bezeten van momenteel) op het deksel, fixeerde het geheel met blanke lak en lijmde er als laatste een dobbelsteentje op, om het kistje makkelijker te laten openen door kleine kinderhandjes.

I mean.
Tah.
Dah.




(Maar niet verder vertellen hoor. Loïs mag het niet weten, natuurlijk.)