Doorgaan naar hoofdcontent

Producten die in de handel zijn maar nooit door mij worden aangeschaft/ Producten die ik nooit aanschaf maar desondanks in de handel zijn



Kent u ze? Van die producten in de supermarkt waar je meewarig aan voorbij loopt, denkend: wie in de hemelsnaam koopt dat spul? Het ligt er niet zomaar, het zal eens verkocht worden. Maar aan wie?

Daar was ik een paar weken geleden zo’n beetje over aan het mijmeren onder de douche op de camping, die voor de verandering een behoorlijke straal gaf met nog redelijk warm water ook waardoor ik lekker lang bleef staan, de elke acht seconden beurser wordende plek op mijn rug voor lief nemend. (Zijn er mensen die zo’n knop gewoon met hun hand bedienen?)
Op het plankje aan de muur naast me stond een fles anti-roosshampoo. Nou moet ik eerst even vertellen dat ik - sinds op de eerste dag mijn veel te dure fles Goldwell ReSoft & Color Live Shampoo werd gejat (of meegenomen, hoe u het wilt noemen, maar wat ik dus niet vind kunnen hè; toiletartikelen meenemen uit het douchegebouw die per ongeluk door iemand zijn vergeten. Dat doe je niet. Die laat je staan, voor het waarschijnlijke geval dat iemand zijn vermissing bemerkt. Dat is een ongeschreven kampeerregel ) - mijzelf het recht had toegeëigend een klein beetje te gebruiken van elk willekeurig rondslingerend doucheproduct. Want meenemen, dat doe je niet, maar een klein beetje proberen, dat kan dan weer wel. Vond ik. Dus verwende ik me gedurende de vakantie met allerlei exotische douche-gels en waste mijn haar met de meest uiteenlopende shampooings.
Alsof ik een verzameling proefmonsters bij me had die geen bagageruimte innam.

Ditmaal stond ik, zoals ik al zei, te douchen naast een fles anti-roosshampoo. En anti-roosshampoo, mensen, dat is dus zo’n product dat ik nooit zou aanschaffen. Ik ben gezegend met een niet schilferende hoofdhuid, dus dat is eh..mijn eer te na, ofzoiets. Of misschien ben ik stiekem bang dat het net als met Ritalin ook andersom kan werken, dat je dr juist roos van krijgt, als je het niet had. Nouja. Zo koop ik dus ook nooit een pak Tena Lady, ook al schijnt het ideaal te zijn voor de eerste nacht van je menstruatie en zou ik waarschijnlijk ook geen Sperti kopen tegen de wallen onder mijn ogen, als ik geen aambeien had.

En zo begon het mijmeren. Over producten die ik bijvoorbeeld écht niet begrijp. Ik zeg: inlegkruisjes (die volgens mij overigens kruis-inlegjes zouden moeten heten, maar maybe that’s just me). Wie heeft die dingen bedacht? Wie wil dat ik buiten die paar verplichte dagen in de maand om, óók nog eens met papierrommel in mijn slipje ga rondlopen? En het milieu, mensen! Wie koopt die dingen? Mensen die maar drie onderbroeken hebben en niet zo vaak wassen? Mensen met overmatige afscheiding waarmee ze naar de dokter zouden moeten? Of ben ik eigenlijk gewoon een viespeuk?
Iets anders: thee met een smaakje. Sinaasappelthee, passievruchtthee, meloenthee: ik heb het nooit begrepen. Misschien ben ik een theepurist, maar ik denk dan altijd: óf men drinkt thee, óf men eet een appel.

Doperwten uit een pot of een blik koop ik niet omdat de kleur me niet aanstaat (doperwtjes horen mooi helder doperwtjesgroen te zijn, niet legergroen, ik begrijp niet dat er mensen zijn die dat niet zien) en wat ik nog meer niet koop vanwege de kleur is zilvervliesrijst.Hoewel het heus heel gezond is enzo.
Wat ik ook nooit koop is Oust luchtverfrisser (iets met zo’n smerige naam moet mijn huis opfrissen?), boterhamworst en het totaal onbegrijpelijke Marmite.

En u? Wat koopt u nooit?