Doorgaan naar hoofdcontent

Sommige dingen moet je aan den lijve ondervinden

Sommige dingen moet je aan den lijve ondervinden. Zoals, bijvoorbeeld, dat het onmogelijk is om je ogen open te houden tijdens het niezen. Ik ondervond dat ooit aan den lijve, toen ik tijdens een heftige regenbui met mijn mini een vrachtwagen aan het inhalen was met 150 kilometer per uur.
U moet weten, een mini met zo’n lage bodem en van die kleine wieltjes geeft aan aquaplaning een heel andere dimensie. Dus toen ik moest niezen, net op het moment dat ik me náást de vrachtwagen bevond en met beide handen aan het stuur en mijn blik strak op de weg trachtte niet tegen de vangrail te surfen, besloot ik mijn ogen open te houden.

Geen! Goed! Plan! Excruciating! Excruciating! Excruciating! Pain! Aah! Aah!
Ik heb werkelijk een moment gedacht dat ik mijn oogbollen zo, plop, uit hun kassen tegen de voorruit schoot. Echt. Niet overdreven.
Ik heb een vrij sterke wil, dat blijkt wel hè. Als ik iets besluit dan besluit ik het ook. Met nog steeds bloeddoorlopen ogen zat ik die avond in Nijmegen bij mijn toenmalige schoonouders aan tafel.

Ja, je maakt wat mee in zo’n mini. Misschien moet ik ook nog eens vertellen over de periode dat ik aan het oefenen was om met één been te rijden. Voor het geval dat ik nog eens mijn linkerbeen zou moeten missen.
Ik deed dus alles met mijn rechterbeen; het gaspedaal, de koppeling en de rem. (Om stil te gaan staan rem je het laatste stukje met de handrem en kun je de koppeling intrappen. Optrekken doe je voorzichtig vanuit stationair. Gaat prima.) Andersom heb ik het natuurlijk ook geprobeerd – want stel dat het mijn rechterbeen was dat ik zou moeten missen - maar dat werd niks. Remmen met links, dat gaat niet. Ja, misschien na lang oefenen. Maar dat oefenen, hè. Nouja. You get the picture.
(Overigens sowieso een behoorlijk link project, achteraf bekeken. Hmm. Laten we het er maar op houden dat het 20 jaar geleden een stuk minder druk was op straat.)

(.........)
(.........)

Kijk, dit heb ik dan weer. Toen ik de eerste regel schreef deed ik dat met een plan. Ik wilde iets vertellen. Over iets wat je nog meer aan den lijve moet ondervinden, denk ik. Maar wát? (Ik schreef de eerste regel gisteren al, dat verklaart misschien een klein beetje.)
Nu slaat dit stukje dus eigenlijk nergens op. Ja, u weet nu dat u niet moet proberen uw ogen open te houden tijdens het niezen. Maar dat wist u waarschijnlijk al, want dat schijnt ineens algemeen verbreide kennis te zijn.
Nja. Sorry.