Overigens ben ik de hele week al een soort van blij als ik Bo bij school afzet. In de galerie naast de school is momenteel namelijk een expositie van..tja....grote knuffelbeesten.
'Dushi' is een project van kunstenaar Florentijn Hofman, die - zo las ik - eerder die enorme badeend had bedacht, die mondiale spanning zou doen afnemen maar in plaats daarvan steeds werd vernield.
(Leuk eendje, maar haha, dat filmpje, te wanstaltig gewoon, die muziek en die overvloeiingen!)
Florentijn, zou je kunnen zeggen, die houdt wel van groot.
"Voor de solo expositie 'Dushi' heeft hij speciaal nieuw werk gemaakt waarbij hij zijn directe omgeving als uitgangspunt heeft genomen. Het speelgoed van zijn kinderen gaf aanleiding voor de zachte (knuffel)sculpturen die hij door middel van schaalvergroting een andere functie geeft,"lees ik ergens op een site.
(Ziet u mij, weerspiegeld in het raam, de foto nemen?)
(Leuk eendje, maar haha, dat filmpje, te wanstaltig gewoon, die muziek en die overvloeiingen!)
Florentijn, zou je kunnen zeggen, die houdt wel van groot.
"Voor de solo expositie 'Dushi' heeft hij speciaal nieuw werk gemaakt waarbij hij zijn directe omgeving als uitgangspunt heeft genomen. Het speelgoed van zijn kinderen gaf aanleiding voor de zachte (knuffel)sculpturen die hij door middel van schaalvergroting een andere functie geeft,"lees ik ergens op een site.
Ah. Ja, duidelijk. Het speelgoed van zijn kinderen als inspiratie.
Alleen: die 'andere functie'? Dat weet ik niet zo goed. Welke andere functie? Ik zie nog steeds gewoon knuffeldieren, met als functie: knuffelen.
Alleen in plaats van dat zo'n konijn dan in jouw armen ligt, mag jij dan in de armen van het konijn liggen.
Alleen in plaats van dat zo'n konijn dan in jouw armen ligt, mag jij dan in de armen van het konijn liggen.
Lijkt me heerlijk.
(Ziet u mij, weerspiegeld in het raam, de foto nemen?)