Doorgaan naar hoofdcontent

Never a dull day

Zoals beloofd en zoals een goede ‘voor en na’ - reportage betaamt: de foto’s van het resultaat. Tadaa:





Leuk hè zo’n hoogslaper.

Héél leuk.

Eergisteren viel Loïs respectievelijk uit de tripptrapp (haar rokje zat nog vast aan het veiligheidsriempje, als stille getuige van haar geslaagde ontsnappingspoging) en van de trap (waar ik het verder niet over wil hebben). Tweemaal zag ik ons in gedachten al naar de eerste hulp racen. Onnodig: het betrof hier immers slechts de prelude!

Vanmorgen.
Werden we wakker. Van een ijselijke gil.
Bo.
Was uit haar hoogslaper gevallen.
Slapend, welteverstaan.
Hoe? D’r zit toch goddomme een heel hekwerk op om dat te voorkomen?
Ze wist het zelf ook niet.
Maar alles deed pijn.
Haar rug, haar voet, maar vooral haar pols.
Die gebroken bleek.




Leuk hè, zo’n hoogslaper.
Van Henk mag ze er pas weer in slapen als ze vijftien is.

Gelukkig waren we nog net op tijd terug uit het ziekenhuis voor het kinderfeestje van Merlijn (die *kuch* inderdaad 3 maanden geleden jarig was). Met 9 kinderen zagen we de film Up, in de bioscoop.
Wat een leuke film!
Ik hartje Pixar.