Doorgaan naar hoofdcontent

Over een wedstrijd en de Mowgli-methode

Loïs loopt. Nouja, bijna.
Ze staat op, kijkt een tijdje in het rond, zet een stap, zoekt opnieuw naar evenwicht.
Daarna, met het andere been, probeert ze nog een stap. Om zich dan toch maar weer voorover te laten zakken en op handen en voeten verder te gaan. (De Mowgli-methode: als kruipen vanwege scherpe steentjes en onhandige jurkjes niet bevalt.)



Er is een wedstrijd gaande.
Een nek aan nek-race met Bo.
Bo liep op 1 april 2003. Precies 15 maanden was ze toen.
Loïs is a.s. vrijdag precies 15 maanden.
Wie zal er winnen?

‘Ik vind het een beetje gemeen,’ zegt Bo. ‘Want ik kan niet meer mijn best doen, nu.’
Nee, dat is zo.

Merlijn liep al met 12 maanden. Precies 12 maanden. Op zijn verjaardag, net na de taart. Ik zie het nog gebeuren. Hij schuift zijn papieren bordje naar achteren, laat zich van zijn tripptrapp zakken en wandelt de kamer door. Waarop ik dus hysterisch begin te gillen en de complete verjaardagsvisite mij nogal vreemd aankijkt - die wist natuurlijk niet dat ie dat nog nooit eerder had gedaan.


Trouwens, de echte winnaar van dit gezin ben ik zelf: ik kon al lopen toen ik 11 maanden was. Maar dat zegt denk ik meer over mijn moeder dan over mij.